Haiti

Ik ben Rafi, geboren op Haïti en geadopteerd op mijn negende door Nederlandse ouders. Geadopteerd worden op je negende is nogal wat. Een groot deel van je wortels liggen al in je land van herkomst waar je al gevormd bent. Haïti, een verscheurd land door staatsgrepen, aardbevingen en bittere armoede. Een land waar je niet ouder wordt dan veertig, een land zonder kansen, uitzichtloosheid. Maar vooral een land waar je als kind niks bent.

Ik ben geboren op een vuilnisbelt met de prachtige naam: Cité Solei. Een naam die tropisch aanvoelt, licht en liefelijk. Een naam klinkend als een paradijs. Een paradijs was het allesbehalve. Cité Solei een stad klinkend als de zon maar zo donker in werkelijkheid. Een groot stortplaats vol vuilnis, de stonk tot aan je poriën, waar je leefde tussen het ongedierte en de uitwerpselen, waar je huis niet anders was dan een lemen hutje of enkel een paar ijzeren platen. Je sliep op de grond tussen de kakkerlakken en een diep donker gat waar je boven moest hangen diende als wc. Nee, Cité Solei was allesbehalve het paradijs..

Als kind werden mijn broers, zusje en ik vaak alleen achtergelaten en had ik als oudste te zorgen voor mijn broertjes en zusje. Mijn moeder deed er alles aan om ons dagelijks te kunnen voeden, maar we hadden altijd honger. We liepen rond met dikke buiken, vel over been en hadden altijd last van wormen. Ik weet nog dat ik als kind als de dood was om te poepen. Want elke keer wanneer ik dat moest doen kwamen de wormen m’n poepgat uit. Vreselijk vond ik dat. De honger die we dagelijks leden was niet te houden. Uit wanhoop aten we steentjes en soms zelfs onze ontlasting. Ik word er nog naar van als ik er aan denk..

Naast dat Cité Solei een grote vuilnishoop was, was het vooral ook een zeer gevaarlijke plek om te leven en te wonen. Cité Solei werd geregeerd door bendes en voodoomeesters. Het was zeker geen plek voor kinderen om te leven. Mishandeling, misbruik, verkrachting, uitbuiting, alles kwam voorbij. Niemand om je te beschermen. Je was niks, had geen enkel identiteit. Cité Solei, de stad van de zon maar in werkelijkheid de hel op aarde..

Op Haïti werken veel hulpverleners waaronder ook veel zendelingen die zich geroepen voelen God te dienen op een plek waar God niet is en de zon niet schijnt. Met hun boodschap en evangelie hopen zij zo de armen en verschoppelingen tot God te brengen en deze mensen een stuk geestelijke verlichting te bieden. Van Gods woord alleen kun je niet leven dus brachten deze zendelingen ook humanitaire hulp en vingen wezen op en kinderen die op sterven na dood waren.