Daar sta je dan met je mooie cadeau. Helemaal zelf geknutseld, al je tijd en liefde in gestoken.
Je vroeg nog aan mama wat vaderdag betekent. Heb het je zo goed mogelijk proberen uit te leggen. Vaderdag.. een dag om de papa’s in het zonnetje te zetten en hun te laten weten hoe lief ze zijn.
En daar stond je dan. Verwachtingsvol…trots.
Daar was de omgangsbegeleiding. Ze kwam op je af en groette jou…
‘Dag kleine man‘ zei ze. ‘Papa is er nog niet‘…
Daar stond je dan..
Wachten…en…wachten.
De mevrouw van de omgang was druk aan het bellen…en overleggen met de juf…
Daar kwam ze weer, terwijl jij je mooie cadeau stevig vasthield.
‘Dag kleine man‘ zei ze…
‘Papa komt niet‘…. ‘We hebben papa gebeld maar hij neemt niet op‘
Daar stond je dan. Je wist niets te zeggen. Je liet het maar over je heenkomen. Je papa kwam niet. Je papa kwam wel vaker niet. Sterker nog, je hebt je papa zelfs bijna een jaar niet gezien. Sinds drie maanden was de omgang de zoveelste keer opgestart nadat dit weer was vastgelopen.
Een jaar lang vroeg je mij waarom papa niet kon spelen. Stond je met je autootjes voor de deur om opgehaald te worden. Vroeg je mij telkens weer wanneer je met papa mocht spelen.
Mama wist het niet…wist niet hoe het jou uit te leggen. Wat kon ik zeggen?
Daar ging mijn telefoon…
Het was het nummer van de omgangsbegeleiding….wat vreemd?
Zou er wat zijn? Snel liep ik van m’n werk weg. ‘Goedemorgen‘ zei ze. ‘Uhmm, je moet niet ongerust worden want alles is goed met de kleine man, maar uhmmm…vader is niet komen opdagen’.
BAM! ‘Potvedorie, niet weer he! En waarom niet, en waarom heeft hij niet afgezegd!’
‘Uhmmm… Ja, wij weten het ook niet, hij is niet te bereiken!’
Dat meen je niet!!! Hoe kan hij dit nu weer doen, de kleine heeft zo z’n best gedaan op z’n cadeautje voor z’n papa en hij wilde het zo graag geven! Ben echt boos! Potverdorie! Dit is al de zoveelste keer dat meneer de omgang frustreert. Wat moet ik nu weer tegen de kleine zeggen!!
Daar stond ik dan….
Huilend, boos, gefrustreerd.
Daar gaan we weer.
Mijn hart breekt. M’n arme kleine mannetje.
Wachtend op z’n papa. Z’n held..
Tjaaa…wat een held..
Een held op sokken, een chicken, een zak hooi…een, ach wat heeft het allemaal voor zin…
Het is over…
Klaar…
Uit.
Lieve kleine, grote man
Ik kan je half niet zeggen hoe erg ik het voor je vind, hoe boos en verdrietig ik ben.
Niet om die held op sokken, niet vanwege die zak hooi
Maar om jou…om jou mijn kleine grote held…want dat ben jij.
Steeds moeten incasseren, afwachten, verwachten…
Jij kleine held. Op wie ik zo trots ben.
Ik zal je troosten…er voor je zijn.
Jouw held op sokken….
Wat laat hij gaan…
Wat mist hij veel
Zo’n mooi geschenk, zo’n mooi kind
Een wonder…je eigen vlees en bloed.
Wat jammer dat jij er niet kan zijn
Wat jammer dat jij er niet wilt zijn
Voor jouw kleine man…jouw kleine held…
Wat een gemis…wat een zonde.
Het is over…
Klaar…
Uit.
Publicatie: Miesmagazine
